25 Ιουν 2010

Όψεις μιας πόλης, "Κεντρική ανασκαφή"




Το γεγονός της ανασκαφής προυποθέτει ευρήματα. Ο κεντρικός δρόμος του Αιτωλικού δεν διαθέτει κανένα. Η αξία της συγκεκριμένης "ανασκαφής" σε μήκος και πλάτος του οδοστρώματος έγκειται στην βραχυπρόθεσμη βελτίωση της πολύπαθης εικόνας του κεντρικού δρόμου: υπογειοποίηση των εναερίων καλωδίων της ΔΕΗ, μερική πεζοδρόμηση και άμποτε - αν βοηθήσει η νοοτροπία μας, στην αισθητική αναβάθμιση του "κεντρικού" οδικού τοπίου.

Σημειώνει ο καθηγητής Αρχιτεκτονικής Τάσης Παπαιωάννου: "Η πόλη ώς έργο τέχνης των χεριών του ανθρώπου, είναι η πόλη της καθημερινότητας, αλλά και η πόλη των ακραίων καταστάσεων και γεγονότων. Είναι οι ήσυχες και ξεγνοιαστες στιγμές μας, αλλά ταυτόχρονα και εκείνες της τραγικότητας των πυρκαγιών ή των πλημμυρών...Η πόλη δεν είναι η εικόνα της, αλλά η βαθύτερη και (μερικές φορές κρυμμένη) αλήθεια της που την πραγματώνει και την ουσιώνει..."
("Η Συνομιλία του έργου τέχνης με την πόλη", εφημ. Ελευθεροτυπία, 26 Ιουλίου 2008)

23 Ιουν 2010

Όψεις μιας πόλης, η καταβρεχτήρα...

Η "καταβρεχτήρα" σ' ένα πρόχειρο σκίτσο - όπως την θυμάμαι...
Με θυμάμαι μικρό παιδί ξυπόλητο να τρέχω μαζί με την παρέα μου πίσω από την καταβρεχτήρα του δήμου την δεκαετία του 70. Ένα μεγάλο βυτιοφόρο - συντριβάνι στα δικά μου μάτια... αγκομαχούσε στους στεγνούς και σκονισμένους δρόμους του Αιτωλικού, δροσίζοντας τα καλοκαιρινά μας απογεύματα.

Η περιγραφή του μοναδικού Ηλία Πετρόπουλου προσεγγίζει τις αναμνήσεις μου και τις ξαναζωντανεύει:

"... O πόλεμος κατά του κονιορτού ήταν, αφ' ενός, ιδιωτική υπόθεση και αφ΄ετέρου, φροντίδα του Δήμου. Οι μαγαζάτορες καταβρέχαν, με το ποτιστήρι ή με το λάστιχο, το πεζοδρόμιο μπροστά στο κατάστημά τους. Παρομοίως οι νοικοκυρές το απογευματάκι έριχναν νερό στην αυλή τους για να κατακάτσει η σκόνη και για να δροσίσει ο χώρος. Η φιλόκαλη δραστηριότητα των νοικοκυρών έφτανε ως τον δρόμο.

Αρχικώς, οι καταβρεχτήρες (ή ποτιστήρες) της δημαρχίας ήσανε ιππήλατοι. Ο παλιός καταβρεχτήρας δεν ήταν παρά ένα δίτροχο κάρο με ένα μεγάλο σιδερένιο βυτίο. Στο πίσω μέρος του βυτίου, χαμηλά, υπήρχε ένας οριζόντιος διάτρητος σωλήνας, από όπου έτρεχε το νερό. Έτσι, περνώντας το βυτιοφόρο κάρο κατάβρεχε τον χωματόδρομο. Κατά την διάρκεια του '30 οι δήμοι απόχτησαν αυτοκίνητους καταβρεχτήρες, που έριχναν νερό αριστερα και δεξιά, καθώς και από πίσω. Αυτοί οι καταβρεχτήρες εμφανίζονταν κάθε καλοκαίρι και αποτελούσαν την χαρά των παιδιών, που τους ακολουθούσαν ξυπόλητα."

Δημοσιεύθηκε στην εφημ. "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία" (7 Φεβρουαρίου 1999)

22 Ιουν 2010

Ένα ξεχασμένο έθιμο ζωντανεύει από τον Πολιτιστικό Σύλλογο του Αιτωλικού.

Στη νότια πλευρά της πόλης μας στην περιοχή της προτομής του Άστιγγος, την Πέμπτη 24 Ιουνίου, ο Π.Σ. Αιτωλικού με την συνεργασία όλων των Συλλόγων της πόλης θα αναβιώσει τα "Ριζικάρια", ένα παλιό έθιμο που γινόνταν στη γιορτή του Αη-Γιάννη Ρηγανά.

Από το Δελτίο Τύπου του Π.Σ. Συλλόγου:


Ο Σύλλογός μας σε συνεργασία με τον Σύλλογο γυναικών Λαογραφικού Μουσείου Αιτωλικού, τον Εμπορικό Σύλλογο και τους Συλλόγους Γονέων & Κηδεμόνων των δημοτικών σχολείων, του Γυμνασίου και του Λυκείου Αιτωλικού, .....αναβιώνουν το έθιμο «του Αγιάννη του Ριγανά» τότε που φορώντας τα κοντά μας παντελόνια, ανάβαμε τη φωτιά κάτω από τα’ αστέρια και πεισμώναμε για το σπουδαιότερο πήδημα.
Ας το θυμίσουμε τα παιδιά μας, κι ας τα αφήσουμε να έρθουν αυτά στη θέση μας.
Στη παραλία «Άγαλμα» στο Αιτωλικό την Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010
Θα ανάψουμε τη φωτιά στις 9.00 και το φεγγάρι θα μας χαμογελάει ………
Ο μεζές θα είναι ψωμί με λάδι και ρίγανη σαν τότε, για τους μεγαλύτερους και ουζάκι
Λέμε στα παιδιά «να είστε όλοι εκεί ….. με τους γονείς σας, ξεσηκώστε τους»

Το Δ.Σ. του
Πολιτιστικού & Μορφωτικού Συλλόγου
«το Αιτωλικό»

17 Ιουν 2010

2nt International Mailing Art in Athens.

Τα δύο χαρακτικά έργα με τα οποία συμμετέχει ο Μιχάλης Κότσαρης στην Έκθεση ("Singers" και "Drummers", 2010)


Στην 2nt International mailing Art, στην Αθήνα (21-28 Ιουνίου), συμμετέχει ο Χαράκτης Μιχάλης Κότσαρης. Η Έκθεση έχει αφιερωθεί στην Ευρωπαική Εβδομάδα κατά της Λευχαιμίας και του Λευκώματος και στην Παγκόσμια Ημέρα της Μουσικής.




Η κεντρική διοργάνωση ανήκει στην Ελληνική Αιμματολογική Εταιρεία (www.eae.gr/new/index.asp), στην Λέσχη Φίλων Jose Carreras Ελλάδας και στο Διεθνές Μουσικό Σωματείο Gina Bachauer (http://www.bachauer.org/). Την Εικαστική Επιμέλεια έχει η Θωμαή Κόντου. Ειδικός Σύμβουλος Μουσικής Κων/νος Π. Καράμπελας-Σγούρδας.




Η έκθεση θα έχει δεύτερο κύκλο και θα πραγματοποιηθεί στις 10 Νοεμβρίου στο Βελλίδειο Κέντρο στην Θεσσαλονίκη.






Ακολουθούν μερικά λόγια της Επιμελήτριας της Έκθεσης, Θωμαής Κόντου:




Κάθε έργο τέχνης είναι παιδί της εποχής του, και καθρέφτης των αισθημάτων μας.
Κάθε καλλιτεχνικό κίνημα έτσι διαμορφώνει, μια πολιτισμική άποψη και μια περίοδο που είναι αδύνατον να επαναληφθεί, παρά μόνο να εξελιχθεί και αυτό μόνο όταν χαρακτηρίζεται από την απαραίτητη εσωτερική αναγκαιότητα.
Σε μια εποχή σαν την δική μας που η τέχνη λειτουργεί σχεδόν κεκλισμένων των θυρών, σ’ ένα κέλυφος επιφανειακό και με σχεδόν βιομηχανικά στεγανά , το κίνημα του mail art ήρθε σα φρέσκο αεράκι.
Είναι ανοικτό, εκφραστικά πληροφοριακό, σύγχρονο, με καινούριες ιδέες, και ταυτόχρονα έντονα προσωπικό.
Κεντράρει ξανά στην εσωτερική ανάγκη του ανθρώπου να εκφραστεί δημιουργικά, και να επικοινωνήσει με τους ομότεχνους του. Έχει τη μεγάλη γοητεία να δουλεύει κανείς ταυτόχρονα με χιλιάδες καλλιτέχνες του κόσμου.
Εύχομαι αυτός ο ανοιχτός δίαυλος της παγκόσμιας καλλιτεχνικής επικοινωνίας , που ήδη αγκαλιάστηκε , να ριζώσει για τα καλά στη χώρα μας και να πάρει τις μορφές που θα συμπορεύονται με την ελληνική ευαισθησία και έκφραση.

Θωμαή Κόντου
Εικαστική επιμελήτρια της εκθέσεως (από τον κατάλογο της Έκθεσης)

Φερναντο Πεσσόα στη Λέσχη Ανάγνωσης της "Διεξόδου"




Η "Λέσχη Ανάγνωσης" στα πλαίσια των μηνιαίων συναντήσεων των βιβλιόφιλων μελών της το Σάββατο 26 Ιουνίου στις 8 το βράδυ θα παρουσιάσει ένα απάνθισμα των έργων του Φερνάντο Πεσσόα με τον τίτλο "ΠεσσόΑ - Ω" ενώ την Κυριακή 20 Ιουνίου στις 8 το βράδυ θα προβληθεί στη "Διέξοδο" η κινηματογραφική ταινία του Στέλιου Χαραλαμπόπουλου "Τη νύχτα που ο Φερνάντο Πεσσόα συνάντησε τον Κωνσταντίνο Καβάφη", η οποία κέρδισε το 1ο βραβείο ταινιών τεκμηρίωσης στα κρατικά βραβεία ποιότητας.


Ο Φερνάντο Πεσσόα (1888-1935), Πορτογάλος ποιητής, δοκιμιογράφος και θεατρικός συγγραφέας, θεωρείται ένας από τους ριζικότερους ανανεωτές της σύγχρονης λογοτεχνίας των αρχών του 20ου αιώνα.
Τα περισσότερα έργα του δημοσιεύτηκαν μετά το θάνατό του. Εκτός από τα έργα που υπέγραφε με το όνομά του (το "ορθώνυμό" του), χρησιμοποίησε μια σειρά από "ετερώνυμα" (με πιο γνωστά τα Alvaro de Campos, Ricardo Reis και Alberto Caeiro στον χώρο της ποίησης, Bernardo Soares στον χώρο της πεζογραφίας - ο συγγραφέας του "Βιβλίου της ανησυχίας"). Σε μια βιβλιογραφία του που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Presenca" ("Παρουσία"), το 1928, ο ίδιος ο ποιητής σημειώνει: «Τα έργα του Fernando Pessoa ανήκουν σε δύο κατηγορίες που ονομάζουμε ορθώνυμα και ετερώνυμα έργα. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε για ανώνυμο ή για ψευδώνυμο, γιατί δεν πρόκειται γι' αυτό. Στην περίπτωση του ψευδώνυμου, το έργο είναι του δημιουργού προσωπικά αλλά υπογεγραμμένο μ' ένα όνομα που δεν είναι το δικό του· το ετερώνυμο έργο είναι του δημιουργού έξω από το πρόσωπό του, είναι μια πλήρης προσωπικότητα, που έπλασε ο ίδιος, όπως θα ήταν τα λόγια ενός προσώπου σ' ένα δράμα του».

Το έργο του Φερνάντο Πεσσόα θα παρουσιάσει και θα αναλύσει η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών και μεταφράστριά του στην Ελλάδα Μαρία Παπαδήμα.

Η Μαρία Παπαδήμα κατάγεται από το Ευηνοχώρι Μεσολογγίου. Είναι επίκουρη καθηγήτρια του τμήματος Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και μεταφράστρια.
Κύρια πεδία των επιστημονικών της ενασχολήσεων είναι η γαλλόφωνη λογοτεχνία, η λογοτεχνική μετάφραση, το έργο του Φερνάντο Πεσσόα καθώς και τα έργα των Οκτάβιο Πας, Σάμουελ Μπέκετ, Κώστα Αξελού, Μπλαιζ Σαντράρ, Μπαλζάκ, Φιλίπ Νεμό κ.ά. Έχει συμμετάσχει σε συνέδρια και έχει δώσει διαλέξεις για τη μετάφραση και τη λογοτεχνία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό ενώ συνεργασίες της έχουν δημοσιευτεί στα περιοδικά "Ποίηση" και "Μετάφραση". Το 2008 τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο για τη μετάφραση του "Βιβλίου της ανησυχίας" του Μπερνάντο Σοάρες, ενός εκ των ετερωνύμων του Φερνάντο Πεσσόα.

Ξεκίνημα των θερινών εκδηλώσεων του Πολιτιστικού Συλλόγου Αιτωλικού.

Ένα από τα χαρακτικά έργα που εκτέθηκαν από τους μικρούς μαθητές.


Με τρεις εκδηλώσεις (χορός, εικαστικά και μουσική συναυλία -), άρχισε μέσα στον Ιούνιο η δράση του Πολιτιστικού Συλλόγου Αιτωλικού.
Αντιγράφουμε από το δελτίο Τύπου του Συλλόγου:

«Τα παιδιά μας χορεύουν»
Ολοκληρώθηκαν οι πρώτες καλοκαιρινές παρουσιάσεις τμημάτων του Συλλόγου μας.
Τα παιδικά τμήματα του χορευτικού μας, παρουσίασαν τη δουλειά τους για τη χρονιά που τελείωσε στο ανοιχτό θέατρο του Αιτωλικού, την Κυριακή 13 Ιουνίου.
Περισσότερα από 60 παιδιά ηλικίας νηπιαγωγείου έως και τρίτης γυμνασίου, χόρεψαν αλλά πρωτίστως διασκέδασαν.
Τα παιδιά αυτά που αποτελούν το σημερινό φυτώριο και συνάμα τα αυριανό δυναμικό του Συλλόγου μας, καμάρωσαν περισσότεροι από 300 θεατές γονείς και όχι μόνο των μικρών αυτών εργατών της τέχνης του χορού.
Η συγκινητικότερη στιγμή της βραδιάς, όπως πάντα, ήταν ο τελευταίος χορός, όπου όλα τα παιδιά μαζί χόρεψαν τον «Τσακώνικο χορό» γεμίζοντας την ορχήστρα του θεάτρου με μέλλον και αισιοδοξία για το αύριο, κάτι που γίνεται πια απολύτως απαραίτητο στους δύσκολους καιρούς που περνά η πατρίδα μας.

«πινελιές»
Νωρίτερα την ίδια μέρα και στον ίδιο χώρο είχε στηθεί η έκθεση ζωγραφικής των δύο παιδικών εικαστικών τμημάτων του Συλλόγου μας.
Τα μεγαλύτερα παιδιά που είχαν δάσκαλο τον Μιχάλη Κότσαρη, παρουσίασαν νέες τεχνοτροπίες και τεχνικές, εκπλήσσοντας τους επισκέπτες της έκθεσης.
Το μικρότερο τμήμα που είχε δασκάλα την Σαλβίνα Τζαρακά παρουσίασε έργα «πνιγμένα στο χρώμα» και στην παιδική ανεμελιά και αθωότητα.
Ευχόμαστε στα παιδιά του Συλλόγου μας, στα παιδιά μας, να είναι πάντα καλά, να προοδεύουν και να δημιουργούν.



Συναυλία των "FOX ROT" (Κυριακή 2ο Ιουνίου στο ανοιχτό θέατρο)
Ο Σύλλογός μας σε συνεργασία με τους Συλλόγους Γονέων & Κηδεμόνων των δημοτικών σχολείων, του Γυμνασίου και του Λυκείου Αιτωλικού, συνδιοργανώνουν την παραπάνω μουσική βραδιά στο ανοιχτό θέατρο του Αιτωλικού την Κυριακή 20 Ιουνίου στις 9.00 το βράδυ με ελεύθερη είσοδο.
Η συναυλία που απευθύνεται στους νέους αλλά και στους … νεάζοντες της ευρύτερης περιοχής, σκοπεύει να ξεσηκώσει τους θεατές και να τους κάνει συμμετέχοντες.
Το συγκρότημα “fox rot” που είναι πολύ γνωστό στο Μεσολόγγι αλλά έχει πολλές παρουσιάσεις και στο Αιτωλικό, θα είναι μαζί μας αφιλοκερδώς.
Απαγορεύεται η είσοδος στους κάτω των 12 μηνών και στους πάνω των 120 χρονών,
όλους τους άλλους θα σας περιμένουμε, λίγο νωρίτερα από τις 9.00.

14 Ιουν 2010

Όψεις μιας πόλης, Ξενοδοχείον φαγητού: "Η Φθήνια".

Πραγματικά η σύγκριση με τα σημερινά δεδομένα είναι αναπόφευκτη. Το Ξενοδοχείον "Η Φθήνια" του Αιτωλικιώτη Χρήστου Ι. Καρβέλη, εν έτει 1930 προσαρμόστηκε στις δύσκολες οικονομικά συνθήκες της εποχής δίνοντας τη λυση.
Αναδημοσιεύουμε από την εφημερίδα "Γιοφύρια" (Ιούνιος 1982), το σχετικό κείμενο το οποίο παρέχει ταυτόχρονα μιαν εικόνα από τις μαγειρικές συνήθειες της δεκαετίας του 1930 στο Αιτωλικό:
"Γνωστοποιώ εις το Σεβαστόν Κοινόν ότι έχων πάντοτε υπ' όψιν μου το επί τη καταναλώσει το κέρδος και λόγω της μεγάλης οικονομικής κρίσεως ελαττώνω τις τιμές των φαγητών και κανονίζω αυτές ως εξής:

ΤΙΜΟΛΟΓΙΟΝ ΦΑΓΗΤΩΝ

Κρέατα αρνίσια και τράγια μαγειρευτά το πιάτο 7 δρχ.
Κρέατα βόια μαγειρευτά το πιάτο 6.50 δρχ.
Κρέατα χοιρινά μαγειρευτά το πιάτο 7 δρχ.
Κρέατα γάλακτος μαγειρευτά το πιάτο 8 δρχ.
Κρέατα γάλακτος ψητό φούρνου το πιάτο 8.50 δρχ.
Ψάρια χονδρά μαγειρευτά ή φούρνου το πιάτο 7 δρχ.
Πατσιές αρνίσιες τράγιες, μοσχαρίσιες το πιάτο 3.50 δρχ
Σούπες κρέατος αυγολέιμονο το πιάτο 3 δρχ.
Μακαρόνια σάλτσα με τυρί το πιάτο 3 δρχ.
Σκορδαλιά σκέτη από ψάρι το πιάτο 3 δρχ.
Πατάτες γιαχνί ή φούρνου το πιάτο 3 δρχ.
Φασόλια, ρεβύθια, φακές το πιάτο 2.50 δρχ.
Χόρτα όλων των ειδών το πιάτο 2.50 δρχ
Κεφτέδια αυγολέιμονο κρέατος ο ένας 2 δρχ.
Σκοτάκια, μεζέδες, μπακαλάο ένα κομμάτι 1 δρχ.
Κουκιά ξερά νερόβραστα ή οκά 9 δρχ.
Φαλαρίδες, παπιά, πετάλια,κεφαλάκια, μαρίδες, σουπιές, χταπόδι, χοβιούς, χέλια, αυγά, τυρί, φρούτα κλπ. όλα γενικώς με έκπτωσιν.
Κρασιά παλαιά Α' ποιότητος μαύρα η οκά δρχ 8.50 άσπρα δρχ 10.

Το Νέον Ξενοδοχείον "Η Φθήνια" είναι δίπλα εις το Ταχυδρομείον.
Το κτίριον του Ξενοδοχείου είναι δικό μου και δεν πληρώνω ενοίκιον.
Το προσωπικό του Ξενοδοχείου είναι επίσης δικό μου και δεν πληρώνω μισθούς για υπαλλήλους.
Γι' αυτό το λόγο με συμφέρει και πουλάω φθηνά. Λοιπόν κύριοι από σήμερον όλοι, όλες, όλα στο νέον Ξενοδοχείον "Η Φθήνια" που θα δίνει φαί φθηνό, καθαρό, μπόλικο και καλοφτιαγμένο. Μια επίσκεψις θα είναι αρκετή.

Εν Αιτωλικώ τη 14 Δεκεμβρίου 1930

Μεθ' υπολήψεως άκρας
Ο Διευθυντής και Ιδιοκτήτης του Ξενοδοχείου "Η ΦΘΗΝΙΑ"
ΧΡΗΣΤΟΣ Ι. ΚΑΡΒΕΛΗΣ"

9 Ιουν 2010

"POST CARDS TO G8" - International Exhibition, Ontario, Canada 2010.





Σε μια ιδιαίτερη Έκθεση συμμετέχει ο Μιχάλης Κότσαρης, στο Οντάριο του Καναδά, με την δική του καλλιτεχνική Κάρτα - έργο ("Teleprisoner II"), ενώνοντας την δημιουργική φωνή του με καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο απέναντι στις πολιτικές των ισχυρών βιομηχανικών χωρών του G8 και της διάσκεψής τους που φέτος θα πραγματοποιηθεί στο Οντάριο του Καναδά.
Η Έκθεση εγκαινιάζεται στις 12 Ιουνίου στην Chapel Galerry - Muskoka, Ontario και σκοπός της είναι να συγκεντρωθεί ένα διαρκές σώμα από προσωπικές τοποθετήσεις μέσω της τέχνης
που ήδη προβάλλεται και προωθείται στις ΗΠΑ και στον Καναδά, απέναντι στην ισοπεδωτική πολιτική των ισχυρών προς τα υπόλοιπα κράτη, το περιβαλλον και την ειρήνη.

4 Ιουν 2010

Όψεις μιας πόλης, Τα έγχρωμα σπίτια της...

Το "Κίτρινο σπίτι στην Αρλ" (λεπυομέρεια από πίνακα του Βίνσεντ Βαν Γκογκ)
Οικία Φαράντου - Αιτωλικό.

Βρίσκεται στο νοτιοανατολικό σημείο της πόλης του Αιτωλικού. Διατηρεί το γνήσιο κίτρινο χρώμα του σε πείσμα των παστέλ αποχρώσεων που επιβλήθηκαν από το πουθενά... Δεν αμφισβητείται από κανέναν ότι τα χρώματα του Αιτωλικού είναι η ώχρα, το λουλάκι (ultramarina) και το κεραμιδί. Όλα αυτά σε ανάλογες προσμίξεις με τον "φορέα" ασβέστη, δημιουργούν ιδιαίτερες αποχρώσεις τις οποίες οι νοικοκυρές του παλιού Αιτωλικού - μαστόρισσες στα χρώματα του αργαλειού ήδη - εκμεταλεύονταν και δημιουργούσαν εξαιρετικά χρωματικά αποτελέσματα στις προσόψεις των σπιτιών τους. Τώρα γιατί μας έχει πιάσει αυτή η μανία να "γδάρουμε" το επίχρισμα (σοβάς) για να φανεί η πέτρα σώνει και καλά... Η Ηπειρωτική αρχιτεκτονική της εμφανούς λιθοδομής βρήκε στο Αιτωλικό εξαιρετικές εφαρμογές στα Γεφύρια, στο ναό των Ταξιαρχών και σε μερικά κτίρια που επιλέχθηκαν από την αρχή να φέρουν φανερή καλοδουλεμένη λιθοδομή. Η άσχημη και κακοχτισμένη λιθοδομή των δύο εκκλησιών - Αη-Δημήτρη και Αη-Γιώργη -που προκάλεσε ένα σωρό προβλήματα υγρασίας αφού αφαιρέθηκε το φυσικό τους προστατευτικό επίχρισμα δεν προβληματίζει; Προς τι η τάση για την "ομορφιά" της πέτρας όταν το Αιτωλικό ακουμπάει στο νερό και η παράδοση του είναι θάλασσα, αρμυρίκι, γαίτα, σταφνοκάρι και λιοστάσια;
Γιατί μένουμε στην "ορεινή μόδα" της πέτρας και αγνοούμε την Επτανησιακή Αρχιτεκτονική;
Μια ματιά να ρίξουμε στα στενά της Λευκάδας και της Κεφαλονιάς θα δούμε το Αιτωλικό του 1950-60 που εμείς το χάσαμε... κατά τα άλλα χτίσαμε πέτρινες βρύσες δίπλα στην λιμνοθάλασσα, έτσι για την παράδοση...

1 Ιουν 2010

Η μικρή τυποεπίθεση της "Εβδομάδας" του Αγρινίου στο Αιτωλικό.

φωτό 1 φωτό 2


φωτο 3
Στην πρώτη φωτό φαίνεται ένας χάρτης όπου διακρίνεται καθαρά το Αιτωλικό σαν νησί (Pierre Lapie, συλλογή Σπύρου Σακαλή, δημοσ. στο "Νότια Αιτωλία-το οδικό δίκτυο", Σ.Κ. Αλεξανδροπούλου, Αθ. 1993). Στη τρίτη φωτό το απρόσμενα εμπαθές και προκλητικό δημοσίευμα της εφημ. "Εβδομάδα" του Αγρινίου. Και στην δεύτερη φωτό φαίνονται τα καράβια του Αιτωλικού το 1764 όταν στο Βραχώρι κυκλοφορούσαν τα κάρα... ( Δημοσ. Σ.Κ. Αλεξανδροπούλου, ο.π.).
Ένα πρώτο σχόλιο:
Ηθελα να 'ξερα "τι βλέπουν τα αεροπλάνα" - που έτσι κι αλλιώς αποφεύγουν - αεροδρόμιον κλειστόν - τον ξεθωριασμένο και "άκαπνο" πλέον ουρανό της άχαρης τσιμεντένιας "Σωτήριας Πόλης" του Αγρινίου.



Απάντηση του Αποστόλη Μπλίκα σε άρθρο της εφημερίδας «ΕΒΔΟΜΑΔΑ» του Αγρινίου
(ακολουθεί και το δικό μας σχόλιο)

"Όσοι έχουν διαβάσει ελάχιστα για την ιστορία του Αιτωλικού, γνωρίζουν ότι το Αιτωλικό, το οποίο το βρίσκει κανείς σε χάρτες του Μεσαίωνα, με την ονομασία «NATOLICO» ή «NATOLICA”, πήρε την ονομασία «Ανατολικόν» διότι ήταν το ανατολικότερο νησί των Εχινάδων Νήσων (Isole Curzolari) όπου έγινε το 1571 η μεγάλη ναυμαχία, η γνωστή μας ως «Ναυμαχία της Ναυπάκτου».

Μερικοί μας ζητάνε ν’ αποδείξουμε ότι δεν είμαστε …ελέφαντες. Απλά, αν το Αιτωλικό δεν είναι νησί, τότε τι είναι; Επειδή δεν θέλω να σχολιάσω το άρθρο με τίτλο «Το… νησί», που πρόσφατα φιλοξένησε η «ΕΒΔΟΜΑΔΑ», θα επισημάνω μόνο ότι, για να βγάλει κάποιος χιούμορ δεν μπορεί να «παίζει» με ιστορικές λέξεις, ιδιαίτερα όταν δεν έχει γνώση της ιστορίας.
Όταν θα έρθει η ώρα να κλείσουμε την είσοδο – το νησί μας έχει είσοδο για τους καλούς κι έξοδο κινδύνου για τους κακούς – σε όλους τους πολιτικούς που μας έχουν …ξεχασμένους», ίσως τότε καταλάβουν κάποιοι ανιστόρητοι ότι το Αιτωλικό δεν είναι αυτό που πλάθει η στείρα φαντασία τους. Πήγαμε στον Κόμβο Κεφαλόβρυσου για να φωνάξουμε «ΑΙΤΩΛΙΚΟ».

Ξέραμε ότι τα πάντα ήταν προμελετημένα, πρώτα απ’ τους δημάρχους του Νομού μας που ψήφισαν ΟΧΙ, και μετά απ’ τους βουλευτές που μας θυμούνται πάντα προεκλογικά και στα πανηγύρια μας. Ποιός είπε πως «οι Μεσολογγίτες ακούνε Αιτωλικό και γελάνε;».
Με τους Μεσολογγίτες είμαστε αδέρφια, αλλά θέλουμε να κρατήσουμε αυτή τη μοναδική στην Ελλάδα διελκυστίνδα των δυο πόλεων, μέσα απ’ τον πολιτισμό μας και τα κοινά μας έθιμα.

Επειδή ο «φίλος» γράφει στη σχετική στήλη ότι «το Αιτωλικό μόνο από το αεροπλάνο βλέπεται», του συνιστώ να κατέβει απ’ το αεροπλάνο, με ή χωρίς αλεξίπτωτο – έτσι κι αλλιώς στη θάλασσα θα πέσει – και να έρθει να απολαύσουμε μαζί με ψαράδες τη νοστιμιά του νησιού μας και τη φιλοξενία μας.

Ο «Καλλικράτης» δεν μας απαγορεύει να κάνουμε όνειρα, ούτε πράξεις που κάποιοι δεν τις υλοποιούν ούτε στα όνειρά τους. ΜΟΝΟΙ μας θα περπατήσουμε, θα επιβιώσουμε και ίσως κάποια στιγμή γίνουμε αρεστοί σ’ αυτούς που νομίζουν ότι ο αγώνας μας – χωρίς πολιτικά κίνητρα – ήταν δυσφήμιση για το ΝΗΣΙ μας.

Υ.Γ. Όταν θα κόψουμε τα γεφύρια, κάποιοι, πολλοί, θα κατανοήσουν ότι Είμαστε Νησί, νησί με ιστορία πολύ πιο παλιά απ’ τις «μεγάλες» πολιτείες και τις «πρωτεύουσες» του Νομού μας που χάνεται. Ευχαριστώ για την ανοχή σας.
ΑΙΤΩΛΙΚΟ 29 Μαϊου 2010 , Απ. Σ. Μπλίκας»
Το σχόλιό μας:
"Ας αναρωτηθούμε γιατί το Αγρίνιο είναι μια μεγάλη πόλη... γιατί ενσωμάτωσε το Αγγελόκαστρο, την Μακρυνεία και τον Αράκυνθο; Είναι μεγάλη πόλη γιατί απορρόφησε πρώην κοινότητες χωρίς ταυτότητα - κι εκείνοι εκφράζουν την χαρά τους. Περιοχές χωρίς αποκούμπι, αναζητήσαν προστασία και φυσικά τη βρήκαν. Τις μεγάλες πόλεις βέβαια δεν τις μετράμε με τον πληθυσμό μόνο. Τρέχουν πολλοί παράγοντες, οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες - το Αγρίνιο πλέον έχει πολλη δουλειά για να καταφέρει να παράξει ποιότητα και δυναμική με όλο αυτό τον extra και ανόμοιο πληθυσμό που έτρεξε να το εναγκαλιστεί και να μεθύσει από τη χαρά του που επιτέλους "γίναμε" κι εμείς "Αγρίνιο". To Αγρίνιο έχει ανθρώπους που σκέφτονται θετικά, εξαιρετικούς ανθρώπους και "αγωνιστές" που προχωρούν και χτίζουν δημιουργώντας μέσα στις δυσκολίες της καταθλιπτικής και απαξιωτικής επαρχίας... Αυτοί αγαπούν το ΑΙΤΩΛΙΚΌ γιατί νοιάζονται για το διαχρονικά πραγματικό και όχι για το "μπούγιο" της δημοσιογραφικής στιγμιαίας αναφοράς χωρίς αντίλογο και θέσεις αναφοράς για το πως και το γιατί.
Αφορμή για το σχόλιο τούτο, στάθηκε ένα δημοσίευμα στην "Εβδομάδα" - εφημερίδα του Αγρινίου, που τουλάχιστον πριν κάνει κριτική για το Αιτωλικό και την θέλησή του να παραμείνει δήμος θα μπορούσε να εκτιμήσει αναλόγως τις δουλικά προσαρτημένες σε αυτό κοινότητες - που με τον "Καποδίστρια" τους "έφεξε" και γίνανε Δήμοι - και την προσφορά τους στην ιστορία και στον πολιτισμό του Νομού μας.
Αλλά αυτό που πραγματικά τους ενοχλεί είναι ο όρος ΝΗΣΙ:
Απόσπασμα από την http://www.wikipedia.org/ (ένα απλό δείγμα αναφορών στο Αιτωλικό όπου αποκαλείται νησί):
"Το όνομα «Ανατολικόν» εδόθη διότι ήταν το ανατολικότερο νησάκι των Εχινάδων ή επειδή ήταν ανατολικά του Αχελώου. Ο Α. Γόρδιος αναφέρει ότι πριν «η πολίχνη παραθαλασσία ούσα, ως έτσιν ιδείν εκ των φαινομένων αυτής ίχνων, ήτις εγχωρίως Έξω Χώρα καλείται, τα νυν επί λυπράς τινός και βραχείας νήσου κείται» από αυτό συμπέραναν ότι η ονομασία αυτή είναι διατήρηση ονόματος άλλης πόλης η οποία είχε την ονομασία λόγω της ανατολικής της θέσης, αντίκρυ δε αυτής υπήρχε άλλη η οποία ελέγετο «Δυτικόν» η οποία εγκαταλείφθηκε και ξεχάστηκε. Και βέβαια ο Αναστάσιος Γόρδιος - δάσκαλος στην Σχολή του Αιτωλικού όταν ούτε το Μεσολόγγι ούτε κάν το νεόκοπο Αγρίνιο υπήρχε στον χάρτη αναφώνησε: "To Aνατολικόν όμοιω τη αμφιρρύτω και αναποδράστω της Καλυψούς νήσω".






Και επιμένουν πως νησί δεν είμαστε γιατί έχουμε τα γεφύρια. Ηδη η Λευκάδα που διαθέτει γέφυρα που ακούμπάει στο νομό μας φοβάται μήπως τη αποχαρακτηρίσουν από νησί και σκέφτεται να απομακρύνει την γέφυρά της... Αστεία πράγματα...



Ανασφάλειες και κομπλεξισμοί που σας έχουν φέρει σε ανταγωνισμούς με το Μεσολόγγι δεν θα τις φορτωθούμε εμείς.



Από τη μεριά της μητέρας μου κατάγομαι από τα μέρη σας και οι αναμνήσεις μου από τα παιδικά μου χρόνια στα καπνοχώραφα και στο αρμάθιασμα όσο καλές και νά 'ναι δεν θα με κάνουνε ποτέ να νοιώσω φίλος σας όσο εσείς επιμένετε σαν "αρχοντοχωριάτες" να αυτοαποκαλείστε οι "σωτήρες" του νομού με την πλάτη των αγαπητών κυρίων βουλευτών της περιφέρειάς σας...



Καλή επιτυχία στο νέο Δήμο σας! από το Αιτωλικό, που βρίσκεται στην ίδια θέση από τον 12αι πριν ακόμη οι στάνες, τα μαντριά και οι Ευρυτάνες δημιουργήσουν αυτό που κάποτε λέγονταν Βραχώρι. Και σημειώστε πως το γεγονός ό,τι καταλαμβάνετε γεωγραφικά το κέντρο του Νομού μας δεν είναι τυχαίο: Aγρίνιο δεν είναι όλη η Αιτωλοακαρνανία...

Σχετικές αναρτήσεις!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...